Voor het eerst in ons bestaan kon CV de Zandhazen voltallig op receptie bij de Reigers. Dit jaar extra leuk omdat de vriendin van Prins Ron van de Reigers niemand minder is dan ons eigen Boerdonkse Ilse Tielemans. Om 2 uur was het verzamelen en indrinken. Bij de Reigers is het altijd maar de vraag of ze genoeg te drinken hebben. John benadrukte geheel ten overvloede het belang van goed gedrag en toen konden we gaan. Dit keer nog gewoon met onze eigen auto’s. Bij de Reigers was het al gezellig druk en ook de toekomstig Akkerweg Queen Rosanne was er ook. Dat was fijn voor Maik. Maar niet alleen voor Maik. Bijna alle mannen van Zandhazen hingen kwijlend rond haar te slijmen. Ja, ze was “hot”. Niet van zichzelf maar gewoon bij de mannen.( Heren, we zijn ZandHAZEN , geen Zand KNIJNT.) Maar gelukkig voor het mooie Schorsbosmeidje moesten we op enig moment het podium op om te feliciteren. John hield een kort woordje waarbij afgesproken werd dat de bus van de Reigers ons in het vervolg ook ons komt ophalen als we op receptie moeten. Daarna volgde de gebruikelijke medaille uitwisseling waarbij wij vonden dat de Reigers wel erg royaal waren met het uitreiken van hun medailles. Maar goed, als zij dat leuk vinden , wie zijn wij dan om het te weigeren. Aangezien na het feliciteren Schorsbos nog niet naar huis was werd het nog een lange en gezellige tijd bij de Reigers. Tot Henry waarschuwde dat de frikandellen in het vet lagen. Maik werd ook weer helder, zijn gedachten waren bij Schorsbos, en op naar huize Anja, die gewapend met frietpan, de meute opwachtte. Er was weer aan alles gedacht en iedereen liet zich de heerlijkheden heerlijk smaken. Tijdens het eten werden diverse liederen gezongen als ode aan de kok waarbij prins Roy liet zien dat hij zich ook bovenop een kruk goed staande kan houden. Na het laven en boeren was het daarna al weer tijd om naar den Hazenpot te gaan voor de onthulling van het boerenpaar. Er werd opnieuw gelapt en de party ging weer verder. Voor sommigen zakte echter de rolluiken dicht, ook bij jonge pas geïnstalleerde Rv11 leden kan dat voorkomen, en bij anderen ging de steek wat minder recht staan. Het werd steeds gezelliger, zeker nadat er borreltjes op de proppen komen. Stefan was zo vriendelijk de te veel ingeschonken borreltjes op te drinken waardoor zijn wereld er op enig moment heel anders uitzag. Het begon met wat mist, daarna werd het donker en toen het weer licht werd kwam de donder. Maar het is allemaal goed gekomen en we zien al weer uit naar de volgende receptie. Dat wordt een marathonsessie in de Mortel.