Oftewel, het laatste avondmaal.
Traditiegetrouw wordt na afloop van de jeugdraadsverkiezing het feest voortgezet bij de prins. Zijn afscheidsfeest. Prins Roy en zijn adje Maik hadden niets aan het toeval overgelaten en een grote feesttent, een kachel, een hoop muziek en dampende schotels met eten stonden ons op te wachten. De meeste aandacht ging daarbij wel uit naar de dampende schotels en daar bleef het niet bij. Als wolven vlogen de raadsleden er op af en even hoorde je niets anders dan eetgeluiden. Toen de honger gestild was kwam daar dorst voor in de plaats. Ook daar hadden Roy en Maik aan gedacht en er was voldoende fris om de dorst te lessen. Het alcoholpercentage in de lijven der aanwezigen steeg dra en kreeg nog een boost toen de flessen kruidenbitter op tafel kwamen. Inmiddels werd al flink meegebrald met de muziek en bleek het ronddetafeldansen ook erg populair. Als nadelige bijkomstigheid wel dat de glascontainer sneller vol kwam dan gepland maar dat mocht de pret niet drukken. Kortom , het was gezellig. Uiteraard waren er de nodige speeches waarbij die van Bianca, Maik en Roy heel indrukwekkend waren. Goed , “I have a dream” van good old Martin Luther King is misschien bekender maar deze mochten er ook zijn. Onze voorzitter Henry was zoals vanouds geweldig op dreef als gastpresentator en opzweper van het feest en het ging van dik hout. Inmiddels waren de buren ook aangeschoven met hun kersverse prinses Merel en prins Ties en hoewel het voor hen al lang bedtijd was werd daar deze keer niet op gelet. 3 prinselijke figuren in 1 straat, dat maak je nooit meer mee. Het feest werd onverdroten voortgezet en pas tegen het ochtendkrieken keerde de rust terug in de anders zo rustige, saaie, doodse, niets uitstralende Mr van Zutphenstraat. En prins Roy? Die is er helemaal klaar mee.